Gevangen in het verleden
Gevangen in het verleden
Angst voor het verleden
Hangt als een donker aura om je heen,
Je verweer ertegen kleurt je herfst zo diep,
Het maakt je zo alleen.
Het is voorbij…
De hel ligt ver in het verleden.
De zomer heb je nog te gaan.
Tooi je met de mooiste bloemen
En biedt het kwaad het hoofd.
Leef in het heden.
Sta niet toe dat het je zomer rooft.
Reacties op dit gedicht
| Hendrika89: | Vrijdag, april 14, 2006 20:33 |
| ik herken mezelf in jouw gedicht..kijk eens bij mijn gedicht confrontatie..loop met opgeheven hoofd en laat het verleden zien dat ze jou NIKS kan maken! liefs mii | |
| bambi: | Zaterdag, oktober 23, 2004 17:33 |
| herkenbaar geschreven, ik weet dat t moeilijk kan zijn om t verleden verleden te laten. Blijf bij jezelf en wees wie jij wilt zijn... knuf Jolanda |
|
| degrotebozewolf: | Zaterdag, oktober 23, 2004 13:11 |
| nee zo is het! De zon zou eigenlijk altijd in je hart moeten schijnen. liefs, |
|
| Angel*: | Zaterdag, oktober 23, 2004 12:19 |
| mooi,, maar 1 ding je bent NIET alleen er zijn mensen die om jou geven en je willen helpem geloof me | |
Over dit gedicht
| Auteur: willy Vittali | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||