Ik ga bij moeder op bezoek,
ze herkent me niet vandaag.
Ze reageert verdwaasd,
wanneer ik haar wat vraag.
Ze is zichzelf niet meer,
leeft meestal in het verleden.
Heel soms is ze wat helder,
vertoeft ze even in het heden.
Moeder is ziek,ze is dement,
ze is weer als een kind.
De rollen zijn nu omgedraaid,
nu ze in mij haar moeder vind!
Ik heb het hier niet over mijn eigen moeder,maar over een willekeurig iemand,ik schrijf alleen vaak in de ik-vorm om me beter in te leven.
x-Ria-x
chrissie: | Vrijdag, oktober 29, 2004 17:57 |
mooi verwoord, je kunt je goed inleven want dit is heel herkenbaar het is niet mijn moeder die dit heeft maar mijn oma en dat is toch eigenlijk ook best dichtbij | |
shelob: | Zondag, oktober 24, 2004 22:17 |
Heel herkenbaar, sluipt overal rond, liefs Jolanda | |
Boudaatje: | Zondag, oktober 24, 2004 19:32 |
herkenbaar, dementie is een zo sluipend ziekte knuffel |
|
Raira: | Zondag, oktober 24, 2004 17:53 |
Nou dan kun je je wel heel erg goed inleven en je hebt er een prachtig gevoelig gedicht van gemaakt liefs raira |
|
Jannie Hoogendam: | Zondag, oktober 24, 2004 17:15 |
Heel goed weergegeven...erg hoor als ze niet meer weten wat het heden of verleden was...Spookbeeld he? liefs Jannie |
|
susy: | Zondag, oktober 24, 2004 13:38 |
ik zit in de zorg bij ouderen en dit is erg herkenbaar maar soms weten ze helemala niks meer en dan gaan ze echt op zoek naar hun moeder en dan weten ze ook niet meer dat ze kinderen hebben ik vind dat echt zielig maar het is helaas niet anders ik hoop dat ze in de toekomst er achter komen waar het vandaan komt. mooi geschreven | |
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 oktober 2004 | ||
Thema's: |