schepselloos wezen
vervlogen is het later
in goede tijden
aanschouwend de sterren,
waarnemend de tijdloze
voortgang des levens
uitstrekkend de dorheid
der vlaktes van starheid
en waanzin
de mens heeft zich
gemanifesteert als een
schepselloos wezen
geregeerd door z'n ego
psych
Reacties op dit gedicht
| Amira: | Woensdag, oktober 27, 2004 21:34 |
| ik weet niet of ik je dichten of je achtergronden het mooist vind. ze zeggen beiden zo ontzettend veel. | |
| Lieverdje: | Woensdag, oktober 27, 2004 20:56 |
| Zeer prachtig dit gedicht... Liefs p.s. vanaf morgen ben ik er weer meer, computer was stuk! |
|
| Raira: | Woensdag, oktober 27, 2004 20:31 |
| wezenloos zit ik je gedicht te lezen..... terwijl ik net weer op aarde beland was, maar ik kom gelijk weer terug in mijn zijn het lukt je steeds weer goed goed goed liefs raira |
|
| KimErens: | Woensdag, oktober 27, 2004 19:55 |
| heej psych. alweer een top gedicht..hoe krijg je eigenlijk zoveel gedichten, terwijl je geen sterren hebt? top gedicht! liefs, kim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||