een ander zijn liefde
hoor in de verte,Amor,,Amor
zittend in het duister op een bankje
weet je nog,toen bij het stromend water
daar we waren, in het kleine parkje
het enige licht,
was de twinkeling in onze ogen,
stralend van geluk,
nog een lang leven samen in zicht
ja,die droom is uitgekomen,alleen voor jou
mijn licht was al gauw gedoofd
viel weer terug,in mijn eigen
en toch,heb je altijd in mij geloofd
tot nu,je zal de liefde nu van een ander krijgen
ben blij voor jou
psych
Reacties op dit gedicht
| Appelmoes: | Woensdag, december 08, 2010 09:11 |
| heel mooi ! | |
| Esther Sharita: | Zondag, oktober 31, 2004 10:39 |
| Erg mooi! Liefs mij |
|
| Raira: | Zaterdag, oktober 30, 2004 22:46 |
| goed neergezet en inlevend geschreven......alsof je het zelf was....... liefs Raira |
|
| Paul Willems (Quikkie): | Zaterdag, oktober 30, 2004 21:17 |
| verdrietig xsterkte |
|
| Lieverdje: | Zaterdag, oktober 30, 2004 20:53 |
| Fictie... Precies zo echt verwoord... Verdriet blijft zitten... Ik begrijp het best! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: artemis | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||