zwalkend
zwalkend, gevangen in de tijd
stromen gedachten mijn hoofd binnen
voel me verloren,
stuurloos
met rode ogen lees ik
dat jij je buitenkant hebt verandert
alsof je daarmee kunt vergeten
het spijt me schat
zo werkt dat niet
de warmte die er tussen ons is
straalt nog steeds
de dagelijkse foltering om jou stem
doorsta ik noodgedwongen op jou verzoek
amper besef ik de reden van dit alles
scheiden van jou kan alleen maar dan
als we getrouwd zijn geweest
waren we dat maar
wazig kijk ik voor me uit
hou teveel van je
om de verbinding te verbreken
laat ons samen zoeken
om weer 1 te zijn
stromen gedachten mijn hoofd binnen
voel me verloren,
stuurloos
met rode ogen lees ik
dat jij je buitenkant hebt verandert
alsof je daarmee kunt vergeten
het spijt me schat
zo werkt dat niet
de warmte die er tussen ons is
straalt nog steeds
de dagelijkse foltering om jou stem
doorsta ik noodgedwongen op jou verzoek
amper besef ik de reden van dit alles
scheiden van jou kan alleen maar dan
als we getrouwd zijn geweest
waren we dat maar
wazig kijk ik voor me uit
hou teveel van je
om de verbinding te verbreken
laat ons samen zoeken
om weer 1 te zijn
Reacties op dit gedicht
| MVL: | Dinsdag, november 02, 2004 13:46 |
| Voor nu ben ik sprakeloos en verlamd. Komt tijd , komt raad. x. Me. | |
Over dit gedicht
| Auteur: heinie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2004 | ||
| Thema's: | ||