Nooit meer...
Nooit meer zal jouw stem klinken
als muziek in mijn oren.
Nooit meer zal jouw voorkomen
mijn hartje nog kunnen bekoren.
Nooit meer kunnen jouw woorden
mij nog doen geloven.
Nooit meer kunnen jouw ogen
mijn hartje nog beroven.
Nooit meer kunnen jouw gebaren
mijn ziel nog raken.
Nooit meer kunnen jouw zinnen
mijn verdriet nog goedmaken.
Nooit meer kan jouw aanwezigheid
mij nog iets doen.
Nooit meer zal alles nog kunnen
zijn zoals toen....
als muziek in mijn oren.
Nooit meer zal jouw voorkomen
mijn hartje nog kunnen bekoren.
Nooit meer kunnen jouw woorden
mij nog doen geloven.
Nooit meer kunnen jouw ogen
mijn hartje nog beroven.
Nooit meer kunnen jouw gebaren
mijn ziel nog raken.
Nooit meer kunnen jouw zinnen
mijn verdriet nog goedmaken.
Nooit meer kan jouw aanwezigheid
mij nog iets doen.
Nooit meer zal alles nog kunnen
zijn zoals toen....
Reacties op dit gedicht
| Bieke: | Vrijdag, november 05, 2004 21:48 |
| En dat is vaak het moeilijkste wat er is, niet meer zoals toen ;) Liefs en knuffel Bieke, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans07 | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 05 november 2004 | ||
| Thema's: | ||