Met twee...
Met twee...
Met twee kwamen ze ten leven
met twee groeiden ze op
met twee elkaar liefde geven
maar plots kwam er de stop
Eentje verloor haar leven
ze waren niet meer een samen
gescheiden en niet voor even
en daar de tranen kwamen
Altijd voor elkaar door het vuur gegaan
ze leefden voor elkaar
niets kwam hen in de weg te staan
maar plots toch wel blijkbaar
Met twee waren ze niet meer
met twee zouden ze nooit meer zijn
haar leven kwam niet meer op hetzelfde neer
aanvaarden kon ze niet die pijn
Twee handen op een buik geweest
maar eentje was verdwenen
tranen die je in haar ogen leest
haar hart aan het wenen
Toch moest ze er doorheen
opgeven mocht ze niet
ze waren niet meer een
want eentje die het leven liet
Reacties op dit gedicht
| herfstblad: | Zondag, november 07, 2004 12:06 |
| heej meis mooi geschreven joh!kzies tinkie | |
| erje: | Zaterdag, november 06, 2004 21:45 |
| je schrijft nog niet zo vaak maar als je schijft is het ook fantastisch heb het graag gelezen liefs erje |
|
| fox_bert: | Zaterdag, november 06, 2004 21:04 |
| je hebt helemaal gelijk hoor dat je niet mee gat doen met gedichtenstrijd pffffffuuuh dat scheelt weer een concurent want het werkje is prachtig liefs Bert |
|
| Lia : | Zaterdag, november 06, 2004 19:04 |
| heel mooi dicht.. wow... gevoelig verwoord.. | |
| Peter van der Linden: | Zaterdag, november 06, 2004 16:40 |
| Prachtig gedicht Manon. Ik heb het met veel belangstelling gelezen. Wacht op je volgende gedicht. Weet je de Belgische naam voor rolgordijnen al? Liefs, Peter. |
|
| Esther Sharita: | Zaterdag, november 06, 2004 15:40 |
| Hey jij, Wat een mooi gedicht!!! SUPER!!! Hij gaat over de film of niet??? Dikke knuffels Liefs MIJ |
|
| Lieverdje: | Zaterdag, november 06, 2004 14:31 |
| Fictie... Maar zeer ontroerd neergezet... Veel verdriet hier omschreven... Liefs |
|
| Rian: | Zaterdag, november 06, 2004 14:19 |
| SUPERRRRRRRRRRRRR echt heel mooi ik ben hardstikke trots op je.. En mijn handen blijven wel liggen hoor..Tot straks.. Liefs knuff Rian |
|
