Leven vol verdriet
Ik voel me leeg, verrot
Kan niet stoppen,
ben verzot
wil doorgaan,
snij mijn eigen kapot!
Al mijn dagen vol verdriet
niemand die het ziet
Niemand die het hoort
Schreeuwen zonder geluid
Het zit van binnen,
komt er gewoon niet uit
Blijft maar duwen blijft maar slaan
Het maakt me gek,
wou dat ik kon gaan
Het vreed me op van binnen
Ik kan er niet meer tegen
Wil opnieuw beginnen
Ik vraag me alleen af hoe?
Ik kan niet leven met mezelf..
Kan niet stoppen,
ben verzot
wil doorgaan,
snij mijn eigen kapot!
Al mijn dagen vol verdriet
niemand die het ziet
Niemand die het hoort
Schreeuwen zonder geluid
Het zit van binnen,
komt er gewoon niet uit
Blijft maar duwen blijft maar slaan
Het maakt me gek,
wou dat ik kon gaan
Het vreed me op van binnen
Ik kan er niet meer tegen
Wil opnieuw beginnen
Ik vraag me alleen af hoe?
Ik kan niet leven met mezelf..
Reacties op dit gedicht
| Shini: | Woensdag, december 08, 2004 19:33 |
| gwn alles dr uit schreeuwen en huilen dan slapen..weer een nieuw begin.. | |
| happiness: | Maandag, november 08, 2004 11:48 |
| heel mooi verwoord!! denk aan de mooie dingen in je leven, aan de leuke, aan de mense met wie je ken lache! miss help ut.. kusss suc6! |
|
| Fade2Black: | Maandag, november 08, 2004 11:19 |
| Mooi geschreven.. sterkte!! liefs, xxx San |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Geneviene | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2004 | ||
| Thema's: | ||