onredelijk
onredelijk
Onredelijk kan ik zijn
Oneerlijk is het leven
Waarom heeft de een pijn
En lijkt een ander te zweven
Liefde en geluk
Het is geweldig mooi
Maar het gaat wel eens stuk
Tralies ontwrichten de veilige kooi
Geloof en vertrouwen
verdwijnen een enorme diepte in
Opnieuw aan een leven bouwen
Heeft dat nog wel zin
Het is een kuil waar je uit moet
En ik weet dat je zult klimmen
Even bezinning is nu wel goed
Maar dan zul je weer aan het leven beginnen
Over een tijdje zul je het zien
Dan gaat het beter met jou
je twijfelt misschien
maar weet dat ik van je hou
Ik reik je mijn hand
Nooit zal ik je laten gaan
Onze vriendschapsband
zal altijd blijven bestaan
Lia, 9 november 2004
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Dinsdag, november 09, 2004 19:03 |
| Mooi geschreven Lia. Degene, die jij in je gedicht bedoelt zal hierin zeker steun vinden. Liefs, Peter. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 09 november 2004 | ||
| Thema's: | ||