Nu dat ik goed geluisterd heb...
In de verte klinkt een stem,
maar ik kan niet horen wat die stem zegt..
volgensmij is het Hem,
zijn stem zo mooi en oprecht..
Ik moet luisteren,
naar wat die zware stem zegt..
maar ik hoor Hem alleen maar fluisteren,
over grote misverstanden,
en een oneerlijk gevecht..
Ik probeer met die stem te praten,
maar hij hoort alleen de kille klanken van mijn ingehoude woede..
ik vraag Hem om mij niet te verlaten,
maar dit had hij toch niet kunnen vermoeden..?
maar hij zegt dat hij mij zal houden onder zijn hoede..
Maar wat kan ik meer doen dan janken
ik hoor alleen nog maar die klanken,
die klanken van zijn mooie en zuivere stem,
en die stem,die is van Hem..
Nudat ik goed geluisterd heb,
naar wat hij heeft gezegd..
Kwam ik te weten dat Hij niet fluisterde..
Maar dat ik gewoon niet goed luisterde..
Over dit gedicht
| Auteur: Skezzy | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 november 2004 | ||
| Thema's: | ||