schreeuwend,verlang naar iemand die mij kan horen
alsof ik wordt vermoord, maar het gaat niet zoals ik het wou
aandacht, wat geniet ik er van
ik schreeuw en gil, tot iedereen mij horen kan
dramatisch, toneel spelen
tranen zonder woorden
ze zijn leeg
en betekenen niets
maar ik laat ze gaan
alleen dan zien ze me staan
vreemd, als ze me zo zullen zien
ze willen me begrijpen
maar iets te begrijpen is er niet
ik doe zo zielig, maar het is allemaal gespeeld
en ik stop pas met schreeuwen
als het me verveeld
het is verwend gedrag, als ik iets niet hebben mag
dan maar histerisch te gaan gedragen
sorry zeggen, en er nog een maal naar vragen
hoewel ik het andwoord wel weet
hoor je mij weer schreeuwen alsof ik wordt mishandeld
wordt ik er op gewezen, zeg ik dat ik niets deed
en na al het geschreeuw, mijn longen houden het niet meer
heb ik nog steeds mijn zin niet gekregen
en probeer ik het morgen weer
en weer, en weer tot ik oud genoeg ben en besef niet meer kinderachtig te willen zijn
en zie hoe erg ik mezelf voor schut heb gezet
jaren lang, dag in dag uit
schreeuwend o zo luid
o zo luid
voor mijn verwende broertje!! dat als hij zijn zin niet krijgt, maar begint te schreeuwen