Stabij
Stabij
De dag druilt droef aan mij voorbij
in zieligheid en triesternij,
geen mens sprak er een woord met mij,
ik voel me nu een kladwat.
Mijn hart doet pijn door tranentreur
vanwege ’t stellen in teleur.
Het klopt nog wel maar in mineur
en daarvan word ik platmat.
Er komt ineens een hondje aan.
Het beestje gaat braaf naast me staan,
hij licht zijn poot en pist spontaan
de pijpen van mijn broek nat.
Ik dank je zwart-witte Stabij,
je bent een zegening voor mij,
mijn dag eindigt nu toch nog blij
omdat ik wat contact had.
Koos 11-11-2004
De dag druilt droef aan mij voorbij
in zieligheid en triesternij,
geen mens sprak er een woord met mij,
ik voel me nu een kladwat.
Mijn hart doet pijn door tranentreur
vanwege ’t stellen in teleur.
Het klopt nog wel maar in mineur
en daarvan word ik platmat.
Er komt ineens een hondje aan.
Het beestje gaat braaf naast me staan,
hij licht zijn poot en pist spontaan
de pijpen van mijn broek nat.
Ik dank je zwart-witte Stabij,
je bent een zegening voor mij,
mijn dag eindigt nu toch nog blij
omdat ik wat contact had.
Koos 11-11-2004
Reacties op dit gedicht
| Martine Gieze: | Vrijdag, november 12, 2004 12:19 |
| je hebt wel zelfspot!!! ;-)) heel mooi verwoord!! buiten de humor...voel ik intense eenzaamheid! liefs,MART |
|
| sunset: | Vrijdag, november 12, 2004 11:39 |
| Ondanks het 'einde', een intriest droef eenzaam gedicht. Liefs / sunset |
|
| Lia : | Vrijdag, november 12, 2004 11:32 |
| zucht zo triest.. knuffie | |
| winterklaas: | Vrijdag, november 12, 2004 09:15 |
| heerlijk triest verwoord, André |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kooshaydn | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2004 | ||
| Thema's: | ||