Hier sta ik dan
Hier sta ik dan
Tussen mensen die ik ken
Waarmee ik elke dag omga
Die niet weten wie ik ben
Wie ik nou eigenlijk ben
Ik zou het zelf ook niet weten
Een meisje dat wil kunnen slapen
Haar angst en verdriet doen vergeten
Hoe langer ik denk
Hoe erger het word
En des te vaker in zeg
Mijn leven word kort
Zou ik die zin nog horen?
Help is onder
Of zou ik et zelf kunnen zeggen?
Er is een betere weg
Ik weet het allemaal even niet meer
Mijn leven staat op een afgrond
Zeker ervan dat ik het niet zal vergeten
Bang dat ik het nooit afrond
Dat ik er nooit meer afkom
Al klinkt dat zo stom
Tussen mensen die ik ken
Waarmee ik elke dag omga
Die niet weten wie ik ben
Wie ik nou eigenlijk ben
Ik zou het zelf ook niet weten
Een meisje dat wil kunnen slapen
Haar angst en verdriet doen vergeten
Hoe langer ik denk
Hoe erger het word
En des te vaker in zeg
Mijn leven word kort
Zou ik die zin nog horen?
Help is onder
Of zou ik et zelf kunnen zeggen?
Er is een betere weg
Ik weet het allemaal even niet meer
Mijn leven staat op een afgrond
Zeker ervan dat ik het niet zal vergeten
Bang dat ik het nooit afrond
Dat ik er nooit meer afkom
Al klinkt dat zo stom
Reacties op dit gedicht
| ppits: | Vrijdag, november 12, 2004 16:30 |
| heey celine, vertel het niet alleen in een gedicht, vertel het ook personelijk tegen iemand waar je veel om geeft, een goeie vriend(in) ofzow. hij/zij kan je van die afgrond wegtrekken !! maarje moet het zelf willen en doorzetten ! tog proberen te slapen, drink een warme kop chocomel ofzo, of desnoods een slaappil. maar laat je leven niet zo kort, maak het zo lang mogelijk dikke kus, ppits |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Clienniej | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2004 | ||
| Thema's: | ||