Cyclus van de nieuwe kansen.
De ondergaande zon
vertelt van een wereld in rust
het leven doet een stapje terug
als het avondrood de aarde kust.
De zilvergrijze maan
zendt zijn stralen in de nacht
hij schenkt de aarde rust
en zorgt voor nieuwe kracht.
Een stralendwitte ster
als baken in de donk're lucht
de nacht gaat van ons heen
in een lange diepe zucht.
Opkomende zon
het teken van een nieuwe dag
waarop ik, als nietig mens
opnieuw beginnen mag.
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Zaterdag, november 13, 2004 18:09 |
| Zowel het opkomen als het ondergaan van de zon is fantastisch om te zien. Ook het kijken naar de maan en de sterren doet je iets. Je hebt hier een prachtig gedicht van gemaakt. Liefs, Peter. |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, november 13, 2004 17:38 |
| De Maan is bij uitstek vrouwelijk voor mij :) RRRRRRROOOOOARRRR haha ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: juffie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2004 | ||
| Thema's: | ||