Ik wuif de wind
onder het beschermde blad, de winterkoning
kent geen vrees zo beschreven
in het okeren licht
over de sneeuwwitte flanken
van het winters gezicht.
Een enkele schreeuw doorboort
de nacht waar de trek
z’n vlucht herbergt. Schaduwen
rekken de maan over
het verborgen land; schetsen vrijheid
met lange halen
terwijl een wegebbende stilte
door de straten stroomt mijn adem
benemend.
| Gonny: | Maandag, november 15, 2004 11:16 |
| Mooi hoor zo de winter beschreven Liefs Gonny |
|
| sunset: | Maandag, november 15, 2004 09:03 |
| Jij 'bent' een poëet. Prachtig. Liefs / sunset |
|
| arie.v.d.zalm: | Maandag, november 15, 2004 07:23 |
| Mooi gedicht over de winter,heel fijn . moin moin arie |
|
| Erna Muermans: | Maandag, november 15, 2004 03:55 |
| heerlijk hoe je winter hier aanlokkelijk neerzet knappe zinnen lees ik hier en zie je slenteren in de straten adem...ademt wit van kou...maar ook adembenemend... mooi als beeld :-) groet erna |
|
| Godvader: | Maandag, november 15, 2004 01:04 |
| mooie zinsafkapping, kan wel zien dat jij daar de 'winterkoning' in bent.. Greetz...et bon soir |
|
| wijnand.: | Maandag, november 15, 2004 00:49 |
| Prachtig De winter zie ik je gedicht als een nostalgisch plaatje |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2004 | ||
| Thema's: | ||