Huilen,af en toe
En zonder een aanleiding,komt het verdriet
soms is het stille verdriet,heel diep
mijn vrolijk zijn verbergt veel zeer
en overdag uit je het niet
maar in de luwte van het dageraad
het opgekropt gevoel,dient zich dan aan
warme vochtige ogen,vullen zich met tranen
niet te stoppen,is het snikken,al het smaad
losgelaten uitingen,niet te remmen
maar zachtjes aan begrijp je het gevoel
en leer je het dan kennen
het huilen,veroorzaakt door verleden stemmen
,,,Psych,,,
,,,geinspireerd door het gedicht van Jan Schaap,,,
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, november 16, 2004 19:05 |
| ik ben er woordenloos van zeer mooi neergezet Groetjes Dirk |
|
| Esther Sharita: | Dinsdag, november 16, 2004 18:41 |
| Erg mooi! Verder geen woorden voor! Wel een traan! Liefs mij |
|
| sunset: | Dinsdag, november 16, 2004 17:47 |
| Huilen mag niet, het moet. Want anders zouden wij in onze trane 'verdrinken'. Mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
| Lieverdje: | Dinsdag, november 16, 2004 11:55 |
| Zeer schitterend verwoord! Laat je tranen maar komen... Ik bied je mijn schouder aan... Liefs |
|
| Jan Schaap: | Dinsdag, november 16, 2004 11:22 |
| ben stil.. heel erg mooi, en dank je wel, dit doet me echt erg veel. zo treffend ook je bent n kanjer groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2004 | ||
| Thema's: | ||