Na een aarzeling
aarzelend
kwam daar je traan
zo als een eerste kus
in een waas voor je ogen
hing het daar
jouw zwaar verdriet
voorzichtig
streek ik door je haar
en drukte je zachtjes
tegen me aan
je legde je hoofd neer
in mijn nek
warme druppels gleden
langs mijn hals
en na die eerste snik
lieten we elkaar
nooit meer gaan
Reacties op dit gedicht
| Mar: | Vrijdag, november 19, 2004 21:51 |
| Mmmmmmmmm, dat geeft een warm gevoel! Liefs Mar |
|
| kind van de zon: | Donderdag, november 18, 2004 18:48 |
| lief lief lief lief |
|
| *lonegirl: | Donderdag, november 18, 2004 17:19 |
| echt heel mooi! | |
| Martine Gieze: | Donderdag, november 18, 2004 14:35 |
| ooooh...heerlijk ontroerend....gevoelig....super lief!!! liefs,Mart |
|
| sunset: | Donderdag, november 18, 2004 12:15 |
| Wohw! Prachtig stilmakend mooi. Liefs / sunset |
|
| ~Starlight~: | Donderdag, november 18, 2004 11:30 |
| kippevel... heb t zelf ook laatst meegemaakt... t gevoel dat iemand zich over durft te geven bij je.. prachtig.. liefs, Stefan |
|
| Just Plain Simple: | Donderdag, november 18, 2004 11:27 |
| Mooi heel mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: nooitgeweest | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 november 2004 | ||
| Thema's: | ||