koude handjes
met koude handjes, nog o zo klein
liep ze lachend door het veld
ze vond het zo fijn
had haar gezicht me verteld
nog niet eens een jasje aan
zonder handschoenen of sjaal
was ze naar buiten gegaan
weg van haar ouders, weg van het kabaal
het was een koude winterdag
witte vlokjes dansten met de wind
toch ging ze door met haar gelach
klein, lief, onschuldig kind
Reacties op dit gedicht
| -Mistery-: | Woensdag, november 24, 2004 12:25 |
| egt een lief en sgattig gedichtje:D en die ene reactie is wel heel erg grappig:D kus Lieneke |
|
| *Nadine*: | Zaterdag, november 20, 2004 20:07 |
| :) haaha die reactie hierondeR:P je dicht al beter en mo0ier meiss:)!! hvj! kbendr altijd vo0r ju he! onth0u dat:) kusS Nadien |
|
| MayadeBij: | Zaterdag, november 20, 2004 18:57 |
| Hmm herkenbaar.. (en dat de buurvrouw van twee straten verderop opeens haar huis uit komt rennen en je hard beetpakt - help ik word vermoord :) of gewoon -naar oud Christelijk gebruik- aan het nekvel weer keurig netjes thuis afgeleverd ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: gwoon | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2004 | ||
| Thema's: | ||