nacht
nacht
doorschijnende stof
bedekken mijn naaktheid
de ruimte slechts verlicht
door flakkerende waxinelichtjes
pirouettes draaiend
daag ik je uit
je lacht naar me
mijn ziel gaf ik bloot
al heel wat jaren geleden
verlangend betasten we elkaar
aanschouwen in harmonie
de stralende sterren en maan
uitgeput van alle verstrengelingen
slaan we armen om elkaar heen
met een gevoel van saamhorigheid
vallen we in een droomloze slaap
Lia, 21 november 2004
Reacties op dit gedicht
| nica: | Zondag, november 21, 2004 16:38 |
| hmmmmmmmmmmm! liefs nica |
|
| Luijkx: | Zondag, november 21, 2004 12:37 |
| Prachtig :) | |
| erje: | Zondag, november 21, 2004 12:34 |
| wie kan jou doorschijnende naaktheid doorstaan, hoop dat je de waxinelichtjes wel hebt uitgedaan liefs erje |
|
| Sunflower Ria: | Zondag, november 21, 2004 12:17 |
| En dan heerlijk verder dromen samen dus wat een mooi gedicht liefs en knuffel kusxx Sunflower Ria |
|
| lommert: | Zondag, november 21, 2004 12:03 |
| de 'pech'van mij is , dat ik in beelden denk:)heerlijk gedicht xxwillem |
|
| sunset: | Zondag, november 21, 2004 11:48 |
| Een 'warme' nacht dus in dit eerste winterweekend ;=). Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 21 november 2004 | ||
| Thema's: | ||