Vader
Het enige wat jij mij hebt kunnen leren
is een leven vol verweren
Jouw klappen maakten mij zo koud
was dat vertellen dat jij van mij houdt
Hoe ik mij ook wendde of keerde
pijn, was het enige wat jij mij leerde
Jouw broer vond mij mij zo lief
ontnam mij mij jeugd
de onschuld-dief
Na jaren van depressies ging ik ontwaken
jullie hebben mij niet kapot kunnen maken
De psych vertelde, het lag niet aan mij
de schuldigen waren jouw broer en jij
Ik kan jullie vergeven maar niet vergeten
dat is wat ik je hiermee wil laten weten!
hiljaa: | Zondag, maart 20, 2005 11:52 |
meevoelend gedicht! herkenbaar!!!! heb meerdere gedichten van je al gelezen maar niet overal kommentaar gegeven , ik blijf je volgen! knufliefs--hiljaa-- |
|
psych: | Donderdag, november 25, 2004 14:26 |
wat een verdriet en pijn,,,ongelooflijk,,,liefs,,,psych | |
sunset: | Maandag, november 22, 2004 10:04 |
Jouw pijn, voelbaar, doet me zo een verdriet. Ik voel me altijd machteloos bij dergelijke gebeurde dingen, en voel me kwaad-droef. Wat goed van je dat je kunt vergeven. En niets wat kinderen aangedaan wordt ooit vergeten. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
Auteur: libel | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 22 november 2004 | ||
Thema's: |