Mist
Mist
Bladeren vallen van de bomen
en maken ze kaal
Vanacht had ik weer dromen
dromen over dingen
waar ik van baal
Na zo’n nacht
ben ik helemaal in de war
en terwijl ik mijn mooiste glimlach opzet
hoop ik dat de dood op me wacht
Het leven doet me verdriet
Al een tijd denk ik terug aan de dood
Ik probeer die gedachten te onderdrukken
maar soms gaat dat niet
kleine druppeltjes water
zweven in de lucht
De gedachten naar straks
maken me angstig
en ik kies voor de vlucht
Vluchten naar de stad
om er te zwerven door de straten
Ik ben het leven zat
En wil het erbij laten
Vluchten van alles
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Maandag, november 22, 2004 16:16 |
| Geef niet op, hoor! Zelfs de donkerste wolk heeft een gouden randje..en eens gaat voor jou de zon weer schijnen, absoluut! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ophelia | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2004 | ||
| Thema's: | ||