*depressie|
mijn hersenen zijn verijst
als een blok hangen ze samen
als ik na probeer te denken
eerst koud en dan weer heet
eerst vrolijk en dan weer verdrietig
eerst moe en dan ineens actief
k kan er echt niet tegen
het maakt me depressief
het idee dat alles anders kan zijn
dat ik kan doen wat ik wil
dan is het best wel fijn
ben nu echt ontzettend stil
wil je knuffelen
en bij je huilen
in jouw armen kunnen schuilen
schuilen voor mijn grote angst
dat alles ooit echt anders word
doe ik jou hiermee te kort?
want denk niet dat je het begrijpen zal
maar merken doe je het in ieder geval
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Donderdag, november 11, 2010 19:03 |
| ik vond m erg herkenbaar... dus uit gekke gedichten kan ook nog wat moois komen ;) xx |
|
| *..stik..*: | Dinsdag, november 23, 2004 16:43 |
| tja, krijg je heh, gekke gedichtjes als je ziek bent :P maar kben weer beter |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *..stik..* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 november 2004 | ||
| Thema's: | ||