Eenzaam zijn is mijn lot!
Enkel ik
En mijn denkbeeldige vrienden
Nooit geen echte vrienden meer
Zij zijn allang weg
Anders was ik niet eenzaam
Allemaal mijn schuld
Mijn eigen, dikke schuld
Zo raar hoe het komt
Ik lag in mijn bed
Je belde mij op
Nooit heb ik opgepakt
Ik tref hier de schuld
Sorry voor alles
Mijn lot is eenzaam
In mijn eentje
Jaren gaan voorbij
Nooit nog echte vrienden
Lopend op straat
Ontmoet ik jouw
Tot verbazing kwam er een lach op mijn mond
Eenzaam zijn is mijn lot!
Reacties op dit gedicht
| - Angel -: | Woensdag, november 24, 2004 20:01 |
| Je hoeft ni perse eenzaam te zijn! Kijk naar al die mensen om je heen! Zoveel nieuwe mensen om te ontdekken! Just go for it! Eenzaamheid gaat niet vanzelf over! knuffel |
|
| winterklaas: | Woensdag, november 24, 2004 11:25 |
| eenzaamheid is een keuze, geen lot. je kan het veranderen, hier en nu! klik een emailadres aan, en begin te schrijven, je zou het met de mijne kunnen uitproberen. André |
|
| sunset: | Woensdag, november 24, 2004 11:04 |
| Eenzaamheid is nooit een 'lot'. Maar je moet je er dan ook niet in koesteren. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eenhoorn | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2004 | ||
| Thema's: | ||