Ik word opeens...
Ik wordt opeens
heel verdrietig
maar weet niet hoe het komt
En sta nu
op de plek
waar ik net met een glimlach nog stond
Ik luister en kijk
naar hetzelfde
met andere ogen in het rond
En andere woorden
gedachten besprekend
verlaten in zacht gefluister mijn mond
Ik wordt opeens
heel verdrietig
maar heb geen idee waarom
Ik zwijg maar schrijf
alles in stilte alleen
in mijn eentje maar tis andersom
Want ik glimlach door mijn tranen
ik schater door mijn schreeuw
Omdat ik niet wil zien
wat een diepere emotie
mij in het geheim
vertellen wil...
Reacties op dit gedicht
| Teared Out: | Woensdag, november 24, 2004 14:53 |
| Die eerste alinea/strofe..zo herkenbaar! =$ Mooi geschreven! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sorriso promise | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2004 | ||
| Thema's: | ||