Mist
Mist
Mist als verstilde regen
In de morgenstond
Ze is nog niet genegen
Te zakken in de grond
Alles wil ze bedekken
Zodat er niets meer is
Ze doet het zicht betrekken
De toekomst ongewis
Ze is een natte deken
Die mij geheel omgeeft
Tot de zon weer door zal breken
En mij haar warmte geeft
Mist als verstilde regen
In de morgenstond
Ze is nog niet genegen
Te zakken in de grond
Alles wil ze bedekken
Zodat er niets meer is
Ze doet het zicht betrekken
De toekomst ongewis
Ze is een natte deken
Die mij geheel omgeeft
Tot de zon weer door zal breken
En mij haar warmte geeft
Reacties op dit gedicht
| Lioemna: | Donderdag, november 25, 2004 11:56 |
| Brrr ja erg koud en mistig vanmorgen! (en nu nog steeds) wit-grijze wereld van bijna kale bomen in stilte, gordijn van kleine deeltjes ombonden fluisternatuur hmm beetje vage reactie haha groetjes, Me |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sven McWels | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 25 november 2004 | ||
| Thema's: | ||