Waarom ben ik het altijd die alles verpest?
Waarom ben ik het die niet kan zeggen wat ik denk?
Waarom ben ik het die niet echt kan tonen wat ik voel?
Ben ik zo geboren of ben ik zo geworden door de mensen rond mij?
Ben ik echt niets meer waar of ligt het niet aan mij?
De mensen die mij vroeger vertelden dat het niet aan mij lag, denken er nu één voor één anders over naverloop van tijd.
Het lijkt nochtans niet moeilijk om rechtuit te zeggen en tonen wat je voelt.
Ik zie het iedereen rond mij doen. Waarom kan ik dat niet?
Wil ik mezelf niet kwetsen? Wil ik een ander niet kwetsen? Als ik mezelf neit wil kwetsen ben ik maar egoïstisch. Maar is het wel zo? Ik weet niet meer wat ik nog moet zeggen, tonen, voelen of verbergen.
Wat moet ik doen?
Wat is het juiste pad?