Bron van eeuwige jeugd
Bron van eeuwige jeugd
de jaren tikken weg
je leven lijkt geleefd
bagage is verdeeld
oude wonden nog niet geheeld
je hart is een bron
vol woorden nooit gesproken
je hebt alles gegeven
en kijkt terug op je leven
de bouwstenen zijn op
en je voelt je alleen
de wind blaast door je ziel
en je zag wat niet beviel
een orkaan door je hoofd
een tyfoon door je hart
je maakte van woorden een deugd
en vond zo een bron van eeuwige jeugd
je verlegde je grens
schoonde je zijn
je werd weer mens
en verwerkte je pijn
de zon in je leven
is je opnieuw gegeven
open de deuren van je hart
en verwerk je smart
het heelt niet je verdriet
denk dat nu niet
maar het warmt je zijn
wetend onder vrienden te zijn
wim black lord
Reacties op dit gedicht
| keiko: | Dinsdag, november 30, 2004 22:09 |
| wow echt een prachtig gedicht.. mooi diep rakend geschreven.. liefs van keiko... |
|
| sunset: | Dinsdag, november 30, 2004 18:05 |
| Prachtig verwoord dit. Liefs / sunset |
|
| Lia : | Dinsdag, november 30, 2004 17:52 |
| heel bijzonder dicht weer ik lees het keer op keer.. liefs, Lia |
|
| Semara : | Dinsdag, november 30, 2004 14:37 |
| wow....hele mooie hoor!!! knuffie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: Suus | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2004 | ||
| Thema's: | ||