Kamerdeur
Jong voel ik me
al is er menig jaar verstreken
van geest blijf ik nog steeds die jongen
die ik toen was
Wijsheid kwam met de jaren
eerst één bladzijde later
werden het er steeds meer
op elk stond wat nuttigs geschreven
Raad was duur
er waren dingen die jezelf
moesten ondervinden
die andere je niet konden leren
De jaren verstreken
het haar verkleurde van bruin naar grijs
elke ochtend mis ik weer het geluid
van de kamerdeur
Dat zachtjes door jou
werd
geopend
Reacties op dit gedicht
| juffie: | Woensdag, december 01, 2004 10:57 |
| De leegte van gemis spreekt uit je woorden. | |
| sunset: | Woensdag, december 01, 2004 08:02 |
| Herinnerend, melancholisch en missend neergezet. Liefs / sunset |
|
| Raira: | Woensdag, december 01, 2004 00:32 |
| mooi maar vooral een gevoel van gemis en verlangen in je gedicht verwoord liefs en trusten |
|
| erje: | Woensdag, december 01, 2004 00:27 |
| zo is het leven je leeft en wordt steeds ouder totdat de Heer je komt halen, maar de volgende generay=tie zijn wij mooi verwoord geroeten erje |
|
| maria : | Woensdag, december 01, 2004 00:23 |
| stille mijmering heftig verlangen in jou dicht beschreven bewonderend gelezen liefs, maria |
|
| Rian: | Woensdag, december 01, 2004 00:21 |
| Stil...slik.. hier is een knuff genoeg Liefs Rian |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 december 2004 | ||
| Thema's: | ||