Verlaten
Verlaten
angst en verdriet tastbaar
verdrongen naar de binnenkant
diep in je hart opgeslagen
kijkend door je ogen
zie ik geen twinkeltje
het niet kunnen snappen
van je zelf gesproken woorden
maakt het onbegrijpelijk
voor de anderen
je vrienden en familie
kijkend in je ogen
zie ik je verdriet
maar tranen
doen deze ogen niet
je wil is sterk zijn
ik wil je begrijpen
angst en verdriet tastbaar
verdrongen naar de binnenkant
laten zien
dat je de wereld hebt verlaten
2 dec 2004
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Zilveruitjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Suus | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2004 | ||
| Thema's: | ||