Zo dicht bij!
Alsjeblieft!
soms ben je zo dichtbij
kan ik je ademhaling voelen.
Soms ben je zo ver weg
is je liefde aan het bekoelen?
Je kijkt me aan ,zo intens
en ik verdrink in die blik
dat is alles wat ik wens
vertel ik je met een snik.
Stormen woeden in mijn hart
lawines van tranen
gevuld met verdriet en smart
met druppels regen tesamen.
Laat het zonlicht
mijn wezen beschijnen
laat ze toch alsjeblieft
die pijnen verdrijven!
O,wie ziet
mijn uitgestoken hand?
Wie ziet ,met zijn volle verstand
mijn...intense verdriet?
zeg het mij
ik weet het niet!
Reacties op dit gedicht
| erje: | Vrijdag, december 03, 2004 23:32 |
| ik zie het wel maar ik zeg het lekker niet liefs erje geen foutje he |
|
| lommert: | Vrijdag, december 03, 2004 20:51 |
| wie heeft de wijsheid in pacht? twee handen die reiken kunnen..die van mij... xxliefs willem |
|
| Lia : | Vrijdag, december 03, 2004 18:39 |
| en hier nog een hand... dikke knuf... liefs, Lia |
|
| Raira: | Vrijdag, december 03, 2004 17:40 |
| Een aangrijpend en smekend gedicht.. ik steek mijn hand naar je uit als troost, en ik hoop dat het een beetje helpt.. liefs en knuffel Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jackie lokker | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2004 | ||
| Thema's: | ||