Snap je niet,
Dat het leven bestaat,
Uit meer dan verdriet,
En je eigen haat.

Snap je niet dat er zoveel meer is,
Dan leven met pijn,
In zelf verdoemenis

Snap je dan niet,
Dat er anderen zijn,
Huilend van verdriet,
Schreeuwend van pijn

Ook al leef je hier met zo veel angst,
Van al die mensen,
Ben jij niet eens het bangst
Dus zeur niet zo,
Over leven en dood,
Want ook mijn pijn,
Is behoorlijk groot

En ik weet wat je hebt meegemaakt,
Ontzettend erg,
Een erge nasmaak.

En ik weet dat,
Als je zelf echt wil,
Je kan blijven lachen,
Dat is het verschil

Want niet iedereen heeft nog liefde en hoop
Op sommige plekken,
Schieten ze je zomaar voorhoop

En toch blijf je zeuren,
Over jou eigen pijn,
Net of die dan van hun,
Niet erg kan zijn


Dus houd je mond,
Accepteer wie je bent,
Vertrouw op je vrienden,
Je eigen talent
Zeur zo niet over wat er is gebeurd,
Je hebt al voldoende mensen,
Met je mee gesleurd,
Rechtstreeks in je eigen hel,
Jij begrijpt het niet,
Maar ik doe dat wel.

Want ik weet dat het leven bestaat,
Uit meer dan verdriet, pijneging en haat
En ik weet dat er nog veel meer is,
Dan pijn, haat, of verdoemenis
Ik weet dat er zoveel zijn,
Bij wie de haat en angst erger zijn
Ook al leef je dan met je eigen angst,
Je eigen gezeur maakt je toch nog het bangst

En ik snap dat je zeurt om aandacht,
En dat je stiekem in je eigen lacht,
Want dit is een show!
Je voelt je perfect!
En elke traan....
Gewoon maar een act!

Want iedereen weet,
Dat er zoveel meer is,
Dan dat beetje verdriet, haat, en gemis....