Schreeuwend van pijn...
Buik en benen bloedend..
M'n hart gekneld,
Als ik kon dan had ik het je verteld,
Wat je mij toen hebt aangedaan
De striemen staan overal.
Op m'n lichaam,In m'n geheugen,In mijn ziel gekrast.
Bemoedigend verdedigde ik me zelf,
Maar daar kwam weer een knal.
Zielloos ging de zon onder,
Het werd zwart voor mijn ogen,
Toch bleef ik proberen..keer op keer
al deed het nog zo'n zeer
Schreeuwend van pijn,
Toch ging jij verder met het verknallen van mijn leven.
Mijn ziel verrot van binnen,
Ooit moet ik toch op nieuw beginnen,
Met het opbouwen van mijn leven...
of moet ik opgeven?
Ja..Nu is het te laat...
Mijn lichaam is met het bloed meegedreven...
*verkracht*
Over dit gedicht
| Auteur: Skezzy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Suus | ||
| Gepubliceerd op: 12 december 2004 | ||
| Thema's: | ||