dichtenstrijd
dementie
waarom kan ik je niet vinden
waar ben je nou heen gegaan
lichtjes steek ik voor je aan
weet je nog van mijn bestaan
triest staar je doelloos voor je uit
mijn naam ben je vergeten
ik vraag me af waar je aan denkt
en óf ik dat wel wil weten
je kunt zo verdwaasd naar mij kijken
soms heb je een helder moment
dan zie ik de glinstering terug in je ogen
dan lijkt het of je mij even toch herkent
de ziekte is je zomaar overkomen
je bent teruggeworpen naar de verleden tijd
alles wat er nu gebeurd en morgen
ben je al voor grote delen kwijt
ik kijk je aan met tranen biggelend over mijn wangen
pillen en medicatie zijn hier niet meer voor handen
nu ben je er soms nog helemaal bij
maar straks zul je voorgoed in de vergetelheid belanden
Lia, 15 december 2004
Reacties op dit gedicht
| marjolein_in_love: | Donderdag, december 16, 2004 11:23 |
| :( ik moet er niet aan denken :( heel mooi geschreven sterkte liefs marjolein |
|
| wijnand.: | Woensdag, december 15, 2004 19:56 |
| Dementie een vreselijke ziekte vooral als het met iemand gebeurd waar je veel om geeft Aangrijpend gedicht |
|
| LizDichter: | Woensdag, december 15, 2004 18:16 |
| Dementie is zo naar ... Alsof ze je niet herkennen ... Ik vind dat je het echt heel mooi gedicht hebt Lia, Succes! Liefs Tam |
|
| Gonny: | Woensdag, december 15, 2004 17:58 |
| Hoi Lia Heel mooi geschreven Liefs Gonny kus en knuff en fijne avond |
|
| Sander Gorissen: | Woensdag, december 15, 2004 17:30 |
| Egt een prachtig gedicht, heel mooi gespeeld met de taal...volgens mij zeg ik dat elke keer maja, suc6 in de eindstrijd!!! | |
| ~OpenBoek~: | Woensdag, december 15, 2004 17:10 |
| *helemaal stil* heel erg mooi:) |
|
| Luijkx: | Woensdag, december 15, 2004 16:35 |
| Stilmakend gedicht! *Knuffel* Liefs, Laura en nog 'n fijne dag en nog succes today :) |
|
| Fortune: | Woensdag, december 15, 2004 16:30 |
| o jeej.. ik krijg het moeilijk... Prachtig en gevoelig gedicht.. liefs, Samantha |
|
| energygirl: | Woensdag, december 15, 2004 13:36 |
| niet wetend wat ik hier op zeggen moet...ben er stil van.... liefs energygirl |
|
| Peter van der Linden: | Woensdag, december 15, 2004 13:31 |
| Ik heb het met mijn vader meegemaakt. Gelukkig heeft hij mij altijd herkend, maar tegen mijn vrouw zei hij: "Mevrouw, ik heb u wel eens gezien, maar ik zou niet weten wie u bent" Toch bleef hij tot het eind vrolijk en zong de hele dag. Wat dat betreft, lijk ik op hem en ik voel me daar heel gelukkig bij. Mooi verwoord dit probleem. Liefs, Peter. |
|
| Black Lord: | Woensdag, december 15, 2004 13:04 |
| beeldend verwoord stil gelezen zwijgend bewonderd warme groet wim black lord |
|
| libel: | Woensdag, december 15, 2004 10:44 |
| Hier word ik helemaal stil van... Succes!!! Liefs, libel |
|
| Boudaatje: | Woensdag, december 15, 2004 10:09 |
| Lia dit soort gedichten liggen dicht aan mijn hart, kjee dat gaat weer moeilijk zijn om te jureren. liefs |
|
| PartOfMe16: | Woensdag, december 15, 2004 09:47 |
| Zo pijnlijk is het als mensen je neit meer herkennen...ik heb het zelf meegemaakt bij mijn overgrootoma...en mijn opa noemt me ook steeds vaker de naam van zijn dochter...het is zo pijnlijk goed en rakend omschreven...succes vandaag Liefs |
|
| Raira: | Woensdag, december 15, 2004 09:34 |
| pijnlijk mooi verwoord... succes met de strijd liefs Raira |
|
| sunset: | Woensdag, december 15, 2004 09:06 |
| Treffend, droef-hopeloos verwoord. Liefs / sunset PS: Alsof ik de laatste jaren van mijn moeder 'filmisch' zie. PS2: Succes gewenst vandaag. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2004 | ||
| Thema's: | ||