Een meisje (zoals zovelen)
Papa
In een eideloze stroom
Ziet ze mensen die ze niet bekijkt
Een levensechte droom
Wat meer een nachtmerrie lijkt.
Haar vervaagde spiegelbeeld in een ruit,
Gezichtloze mensen passeren.
Stilletjes loopt ze onmerkbaar, achteruit,
Zonder zich zichtbaar om te keren.
Ze heeft geen eigen heden,
En daar; met niemand aan haar zij
Trekt haar korte verleden,
Zich in sneltreinvaart aan haar voorbij.
Opnieuw voelt ze de brandende, felle pijn,
Ziet ze de haat in haar vaders ogen.
Zijn enorme handen, zijzelf zo teer en klein,
Haar hoofdje angstig gebogen.
Haar vervaagde spiegelbeeld in een ruit,
Gezichtloze mensen passeren.
Stilletjes loopt ze onmerkbaar, achteruit,
Zonder zich zichtbaar om te keren.
Terwijl ze net een nieuwe toekomst heeft gebaard,
Ziet ze kinderen als haar, met beschermende mutsen en dassen.
Alsof ze leeft, maar het niet echt ervaart,
Loopt ze verder, langzaam, met gelijkmatig en ongewilde passen.
Een lief, 7-jarig meisje, zoveel wat ze niet mag,
Gaat doen wat ze van hem zou hebben gemoeten.
Een gekwest meisje, met een gebroken lach,
Loopt met kleine stapjes haar laatste route.
Tranen druppelen in stilte de bekende weg naar haar hartje,
De deur naar eeuwige rust staat op een kier.
Met een zacht, onhoorbaar stemmetje fluistert ze:
"Papa, ik was hier.."
Haar vervaagde spiegelbeeld in een ruit,
Gezichtloze mensen passeren.
Stilletjes loopt ze onmerkbaar, achteruit,
Zonder zich ooit nog om te keren..
(Don't worry, het is pure fictie.
Maar er worden dagelijk zo'n 80.000 kinderen mishandeld, en dan heb ik het nog alleen maar over Nederland. Moet je nagaan hoeveel kindjes wereldwijd moet lijden, iedere dag weer opnieuw. Het meisje in dit gedichtje is er dus maar één van de velen.. :( )
In een eideloze stroom
Ziet ze mensen die ze niet bekijkt
Een levensechte droom
Wat meer een nachtmerrie lijkt.
Haar vervaagde spiegelbeeld in een ruit,
Gezichtloze mensen passeren.
Stilletjes loopt ze onmerkbaar, achteruit,
Zonder zich zichtbaar om te keren.
Ze heeft geen eigen heden,
En daar; met niemand aan haar zij
Trekt haar korte verleden,
Zich in sneltreinvaart aan haar voorbij.
Opnieuw voelt ze de brandende, felle pijn,
Ziet ze de haat in haar vaders ogen.
Zijn enorme handen, zijzelf zo teer en klein,
Haar hoofdje angstig gebogen.
Haar vervaagde spiegelbeeld in een ruit,
Gezichtloze mensen passeren.
Stilletjes loopt ze onmerkbaar, achteruit,
Zonder zich zichtbaar om te keren.
Terwijl ze net een nieuwe toekomst heeft gebaard,
Ziet ze kinderen als haar, met beschermende mutsen en dassen.
Alsof ze leeft, maar het niet echt ervaart,
Loopt ze verder, langzaam, met gelijkmatig en ongewilde passen.
Een lief, 7-jarig meisje, zoveel wat ze niet mag,
Gaat doen wat ze van hem zou hebben gemoeten.
Een gekwest meisje, met een gebroken lach,
Loopt met kleine stapjes haar laatste route.
Tranen druppelen in stilte de bekende weg naar haar hartje,
De deur naar eeuwige rust staat op een kier.
Met een zacht, onhoorbaar stemmetje fluistert ze:
"Papa, ik was hier.."
Haar vervaagde spiegelbeeld in een ruit,
Gezichtloze mensen passeren.
Stilletjes loopt ze onmerkbaar, achteruit,
Zonder zich ooit nog om te keren..
(Don't worry, het is pure fictie.
Maar er worden dagelijk zo'n 80.000 kinderen mishandeld, en dan heb ik het nog alleen maar over Nederland. Moet je nagaan hoeveel kindjes wereldwijd moet lijden, iedere dag weer opnieuw. Het meisje in dit gedichtje is er dus maar één van de velen.. :( )
Reacties op dit gedicht
| halo: | Zondag, maart 16, 2008 22:39 |
| jah mooi gedicht maar uhh effe op iemand zijn commentaar. MARCIA JANSEN bullshit | |
| Geertruudje: | Vrijdag, april 22, 2005 11:39 |
| Sprakeloos, echt een heel mooi gedicht. Jammer dat het voor veel mensen echt is, maar mooi hoe je het hebt verwoord. Er kwam een brok in mijn keel. je maakt mooie gedichten! | |
| Chiaara: | Woensdag, maart 02, 2005 16:35 |
| Sterk... De titel mens is niet voor iedereen! | |
| Godvader: | Zondag, januari 09, 2005 23:00 |
| hoe mooi | |
| marcia jansen: | Woensdag, januari 05, 2005 19:32 |
| heel mooi gedicht, ik moest mn tranen in houden.. het is wel waar wat je zegt dat er zoveel zijn. ik ben er zelf ook een van.. veel liefs marcia |
|
| Renate-td-: | Woensdag, december 15, 2004 23:13 |
| Stil gelezen hardstikke goed, rakend, geschreven, liefs Renate |
|
| ~OpenBoek~: | Woensdag, december 15, 2004 21:58 |
| *helehelehelehelemaalstil* wauwie die's echt super mooi mang:) *slik* die zou zo in een bundel kunnen:) knuff, |
|
| sunset: | Woensdag, december 15, 2004 09:32 |
| Ik heb a d e m l o o s gelezen (en ook, gelukkig, dat het fictie is). Maar zo treffend, pijnvol, raak beschrijvend ... Schitterend gedicht (ondanks de 'inhoud'). Liefs / sunset |
|
| Raira: | Woensdag, december 15, 2004 09:20 |
| Jeeetje......je hebt hier wel een heel erg rakend gedicht neergezet.. En gelukkig lees ik dan pure fictie, maar zoals je schrijft er zijn er teveel veel teveel dus fictie is het niet in alles om ons heen. Ik had vorige week ook fictief zo'n gedicht geschreven, maar ook met hetzelfde doel, om iedereen nog eens te laten weten dat dit niet langer mag gebeuren en worden toegestaan. Je hebt het hier wel heeeeel erg goed verwoord... liefs en knufff Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pyro | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2004 | ||
| Thema's: | ||