Verloren
Snijdende pijnen
branden diep tot in haar ziel,
terwijl het net iets beter ging,
toen ze steeds weer viel.
Ze is te vaak pijn gedaan,
haar ziel te vaak gebroken,
ze is reddeloos verloren,
althans - in eigen ogen.
Ze zet het mes op haar huid,
verbant de pijn van binnen,
en zo laat ze elke keer
die rotte wereld winnen...
branden diep tot in haar ziel,
terwijl het net iets beter ging,
toen ze steeds weer viel.
Ze is te vaak pijn gedaan,
haar ziel te vaak gebroken,
ze is reddeloos verloren,
althans - in eigen ogen.
Ze zet het mes op haar huid,
verbant de pijn van binnen,
en zo laat ze elke keer
die rotte wereld winnen...
Reacties op dit gedicht
| *Cheseri*: | Donderdag, december 16, 2004 20:55 |
| herkenbaar..mooi neergezet... koppii op! liefs |
|
| will hanssen: | Donderdag, december 16, 2004 20:48 |
| triest maar mooi verwoord! Will |
|
| Cynthie: | Donderdag, december 16, 2004 20:29 |
| zeer herkenbaar voor een aantal freakjes, that includes me.. mooi neergezet! Much love, Cynthie |
|
| jorinde: | Donderdag, december 16, 2004 20:03 |
| mooi geschreven hou vol. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cathje | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 december 2004 | ||
| Thema's: | ||