zomaar
zomaar
ik noem niet zomaar
iemand een vriend
dat predikaat
heeft ie echt verdiend
door een gelijke te zijn
hetzelfde te denken
door op zijn tijd
aandacht aan mij te schenken
door liefde te geven
er altijd voor mij te zijn
en nu hij weg is
doet dat verdomd veel pijn
vergeten kan ik niet
ik heb een kaars gebrand
en ben weer opnieuw
bij het begin aanbeland
Lia
Reacties op dit gedicht
| Fortune: | Zondag, december 19, 2004 20:12 |
| waarom is dit zo herkenbaar... Gelukkig is mijn kaars al een poosje aan en heb ik weer een paar goede vrienden.. Maar het is alsof je het over de duivel hebt want dit gedicht spreekt mij enorm aan.. En dat allemaal dankzij een 'vriendin(?)'.... liefs, Samantha |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lia van der Fluit | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2004 | ||
| Thema's: | ||