Donkere wolken
donkere wolken pakken zich samen
in de tijd dat licht moet spreken
starend in het niets wat ligt
op het pad wat ik moet volgen
spreek ik van hoop die ik verlies
niet wetend waar de grens is
van toelaatbare tekortkoming
smeek ik om de woorden die waren
nu niet meer lijken te zijn
in de leegte van dit tijdelijk zijn
ik streef naar bevrijding van ziel
droom van licht wat donker bevrijd
kan de woorden niet spreken die zwijgen
mij vervloekten in tijden van angst
hun vruchten afwerpen in heden
20-12-04
Reacties op dit gedicht
| dieuwertje: | Maandag, december 20, 2004 21:27 |
| erg mooi... kiss black cat |
|
| Ana (stacia): | Maandag, december 20, 2004 20:57 |
| Ik volg mijn voorgangers die vinden dat dit prachtig geschreven is ... maar euh ... het vloeit toch wel voort uit een afschuwelijk gevoel. Ik voel me onmachtig vanop afstand ... geef je wel een zachte zoen met deze zinnen mee. warme knuffel ! ana |
|
| Dindy: | Maandag, december 20, 2004 20:50 |
| Enormous pr8ig! ~~Dindy~~ |
|
| lost_paradise: | Maandag, december 20, 2004 20:40 |
| zeer mooi!!! xxx jlien |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Benjamin de Rooy |  
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 20 december 2004 | ||
| Thema's: | ||