Vier laatste woorden
Ze lag daar zo vredig
en rustig op mijn bed
Ik heb me geruisloos
naast haar gezet
Ze opende haar ogen,
keek me met een glimlach aan
Ze was mooi gekleed,
had haar witte nachtkleed aan
Ze zag er zo gelukkig uit,
tevreden met haar leven
Het leek alsof haar ogen spraken,
ze wilden een verklaring geven
Maar wat zeiden ze?
Ik snapte het niet
Wat is er, oma?
Je gaat toch niet…
Geschrokken bleef ik zitten
Haar blik zei wat ik dacht
Ze pakte me in haar armen
Streelde over m’n haar, zeer zacht..
Duwde me toen zachtjes weg
Glimlachte nog een laatste keer
Een traan liep over mijn wangen
Ik sloeg mijn ogen neer
Vier laatste woorden
voor ze haar ogen sloot
Ik hou van je…
En toen was mijn oma dood
Reacties op dit gedicht
| troymass: | Donderdag, december 23, 2004 10:55 |
| gedenk haar en koester alle tijden en dingen die jullie samen hadden she's in the armes off angel sterkte |
|
| sunset: | Donderdag, december 23, 2004 10:54 |
| Draag haar liefde mee in jouw hart, verweef het met jouw liefde, genegenheid voor haar. En laat het balsem zijn voor - hopelijk - een zachte smart in de zekerheid dat de dood nooit het einde is. Mooi delend, liefdevol-droef neergezet. Liefs / sunset |
|
| troymass: | Donderdag, december 23, 2004 10:53 |
Over dit gedicht
| Auteur: Litchi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 23 december 2004 | ||
| Thema's: | ||