einde van de dag
Zachtjes word het donker om me heen
Kijk naar buiten en voel me met de wereld een
Zie hoe de zon aan de horizon verdwijnt
en de dag langzaam weg kwijnt
Staks zullen sterren flonkerend aan de hemel staan
Als ik wacht krijg ik misschien een knipoog van de maan
Ook de wind is nu gaan slapen
en ook ik begin zo zachtjes aan te gapen
Maar als ik nog een beetje sta te dralen
Zie ik in de verte wat bliksemstralen
Vind dit een van de mooiste wonderen
Dat lichten en dat donderen
Maar het blijft in de verte zitten
denk dat ik nu toch maar ga pitten
Om morgen gezond weer op te staan
om te zien hoe de zon zijn weg zal gaan
Kijk naar buiten en voel me met de wereld een
Zie hoe de zon aan de horizon verdwijnt
en de dag langzaam weg kwijnt
Staks zullen sterren flonkerend aan de hemel staan
Als ik wacht krijg ik misschien een knipoog van de maan
Ook de wind is nu gaan slapen
en ook ik begin zo zachtjes aan te gapen
Maar als ik nog een beetje sta te dralen
Zie ik in de verte wat bliksemstralen
Vind dit een van de mooiste wonderen
Dat lichten en dat donderen
Maar het blijft in de verte zitten
denk dat ik nu toch maar ga pitten
Om morgen gezond weer op te staan
om te zien hoe de zon zijn weg zal gaan
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Dinsdag, juli 10, 2001 15:09 |
| Mooi, heel mooi gedicht! Ik vind alleen het einde wat simpeltjes bij de rest. Liefs, Caroline |
|
Over dit gedicht
| Auteur: A Pals | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 juli 2001 | ||
| Thema's: | ||