Het besef..
Je stem klinkt als nooit tevoren
je woorden blijven hangen
en je ogen zeggen mij boekdelen
Herinneringen komen en gaan
wat heb ik allemaal fout gedaan
maar de wonden zullen helen
Het besef slaat in als bliksem
mijn hart gaat angstig tekeer
want morgen is de laatste keer
Dat ik mag genieten van jou
maar vooral van ons samenzijn
probeer te lachen maar voel pijn
Natuurlijk gun ik je het beste
en geef ik je een laatste dikke kus
maar je bent en blijft mijn enige zus
die niemand kan vervangen..
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Zondag, december 26, 2004 11:30 |
| Heel mooi verwoord Manja..... Gaat ze ver verhuizen? of kunnen jullie elkaar nog regelmatig ontmoeten..ik hoop het....sterkte hoor! Liefs, Will |
|
| Martine Gieze: | Zondag, december 26, 2004 10:04 |
| heel mooi/liefdevol beschreven!! de emotie is voelbaar! sterkte met het gemis meis!! liefs,Mart |
|
| sunset: | Zondag, december 26, 2004 09:40 |
| Lief, met verdrietige afscheidspijn neergezet. Liefs / sunset |
|
| Mamke: | Zondag, december 26, 2004 08:53 |
| De pijn van te moeten missen klinkt door in dit gedicht, mooi beschreven. Sterkte. Gr. Mamke | |
| yvonne maria: | Zondag, december 26, 2004 01:11 |
| heel omschreven ik wens je sterkte knuffel yvonne | |
| Rian: | Zondag, december 26, 2004 00:38 |
| veel sterkte morgen meid..ik kom je even een knuffel brengen..denk aan je..Liefs Rian | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 december 2004 | ||
| Thema's: | ||