~ overlevering ~
diep verzonken in de stilte
luisterde ik met verbijstering
naar de woorden van mijn pa
nog niet eerder uitgesproken
overlevering liet hij na
de tocht ging ver terug
verhalend mijn voorvaderen
niet erkend zweeds blauw
bastaardbloed vloeide door
overgrootmoeders aderen
hangend aan koninklijk schijnelite
werd mijn oma veracht
puur voel volgend haar hart
aan simpele jood had gegeven
volgens familie onheil bracht
vlak voor de oorlog op java
had de familie het geregeld
ondanks grootouders intense
onvoorwaardelijke liefde
werd de scheiding bezegeld
in nederland weer heimelijk
uit angst voor familie inmenging
verenigd na jaren met elkaar
eisten oorlogslittekens tol
dood haalde hen binnen jaar
nog wordt mijn pa verweten
zij kist aan kist liggen begraven
een traan liep langs mijn wang
besloot zijn verhaal heel zacht
ik weet dat ze elkaar liefde gaven
diep verzonken in de stilte
probeer ik alles te laten stromen
verdriet van mijn pa zoekt een plekje
ik blijf dezelfde zoals ik ben
wil echter even tot mij zelf komen
| michris: | Woensdag, december 29, 2004 09:51 |
| Dit is zo indringend, dat ik bang ben de stilte te verstoren... liefs, michris |
|
| lommert: | Maandag, december 27, 2004 21:13 |
| indrukwekkend ontroerend gedicht..wie meet de liefde, komt bij me op xxliefs willem |
|
| keiko: | Maandag, december 27, 2004 13:11 |
| moeilijk te dragen dit verhaal echte liefde moeten missen doet versteld staan ons allemaal nu zijn ze samen voor eeuwig en altijd liefde samen te mogen delen zoals ze graag wilden in verleden tijd echte liefde terug gevonden en om dan samen te gaan als twee gesmolten harten verbonden in het eeuwige bestaan knuffie van je zusje.. |
|
| Raira: | Maandag, december 27, 2004 09:39 |
| verschillen tussen mensen blijven steeds herhalen het onrecht van realiteit laat onze harten maar bepalen dan is er eindelijk gerechtigheid geloof ras en kleur zal tot niets moeten vervagen zo kan iedereen door dezelfde deur liefs knuff Raira |
|
| sunset: | Maandag, december 27, 2004 08:15 |
| Mooi verhalend gedeeld. En, wees trots op wie en wat je bent. Ook mede dank zij hun. Liefs / sunset |
|
| hiljaa: | Maandag, december 27, 2004 07:24 |
| waarom moet het leven toch toch zo moeilijk zijn! mooi neergezet! liefs--hiljaa-- |
|
| Paul de Bruyn: | Maandag, december 27, 2004 07:22 |
| Prachtig verwoord... kan en wil niets anders eraan toevoegen liefs Paul |
|
| Peter van der Linden: | Maandag, december 27, 2004 00:36 |
| Wat een verdrietig verhaal. Vroeger was dat zo. Ik ben protestant en had een katholiek meisje, maar dat ging mooi niet door. Zelfs een pastoor of pater, weet ik veel, kwam er aan te pas om een einde aan onze relatie te maken. Slaap lekker. Liefs, Peter. |
|
| erje: | Maandag, december 27, 2004 00:33 |
| erg mooi verwoord en je mag die herinnering best levendig houden liefs erje |
|
| nica: | Maandag, december 27, 2004 00:30 |
| het is een prachtig verdrietig en romantisch verhaal, maar wel jouw verhaal, en je hebt het ontzettend mooi neergezet! liefs nica |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2004 | ||
| Thema's: | ||