Dweilen
DWEILEN
Ze dweilt de hele dag maar door
Verdrinkt in haar verdriet
Verslagen vrouw in triest decor
Troost bestaat er nu nog niet
Achterblijven, plompverloren
Niets dat haar verdriet verzacht
Haar geluk ligt diepbevroren
In een zwarte donkere nacht
Ze moet toch verder, ondanks alles
Zegt soms liegend dat het wel gaat
Maar ik weet beter, mijn ma blijft dweilen
Zolang de kraan nog open staat
Ze dweilt de hele dag maar door
Verdrinkt in haar verdriet
Verslagen vrouw in triest decor
Troost bestaat er nu nog niet
Achterblijven, plompverloren
Niets dat haar verdriet verzacht
Haar geluk ligt diepbevroren
In een zwarte donkere nacht
Ze moet toch verder, ondanks alles
Zegt soms liegend dat het wel gaat
Maar ik weet beter, mijn ma blijft dweilen
Zolang de kraan nog open staat
Reacties op dit gedicht
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, december 29, 2004 10:58 |
| Triest gedicht... maar met veel liefde geschreven... X Annemieke |
|
| willy Vittali: | Woensdag, december 29, 2004 10:21 |
| Verdriet vreet een mens op, gelukkig heeft je moeder een zoon die dat ziet en vast een arm om haar schouder legt, en dat help, samen huilen. mooi gedicht. Willy | |
| druppeltje: | Woensdag, december 29, 2004 09:38 |
| heel erg mooi beeld, liefs drup |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2004 | ||
| Thema's: | ||