het wachten waard
Ik heb nooit een antwoord kunnen vinden
Op de vraag waarom ik triestig was
Er was zoveel dat me verblindde
Angst als breekbaar glas
Er was iets dat ik had gemist
En ik wist niet wat
Ik dacht dat ik me had vergist
Over de gevoelens die ik had
Tot ik tot de conclusie kwam
Dat gevoelens niet kunnen liegen
En dat de warmte van een vlam
Niet zomaar kan vervliegen
Dat het licht van dat kleine vuur
Gans m’n ziel omarmt
Dat de stille gloed op den duur
Gans m’n lijf verwarmt
En ‘t antwoord op de somb’re gedachten
Lag in de maneschijn :
Dat ik tijdens ‘t wachten
Niet triest had hoeven zijn
Omdat de pijn verzachtte
Bij de breuk van ieder glas
En dat waar ik naar smachtte
het wachten waardig was
Reacties op dit gedicht
| will hanssen: | Maandag, januari 03, 2005 16:40 |
| Schitterend geschreven.... Liefs, Will |
|
| Raira: | Maandag, januari 03, 2005 13:12 |
| wat heb je dat prachtig verwoord.. heel graag gelezen liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: -Suus- | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||