onontsprongen tranendal
op een gegeven moment
gaat alles onder
op een gegeven moment
wordt een ieders rust verstoord
minzaam zachtjes zinken
totdat een verzonnen escapade
niet meer tot de onmogelijkheden behoort
uitwegen zijn er immers in overvloed
voor wie
er even uit moet
peins niet langer
later wordt het toch wel
een beetje ouder en een beetje banger
voor de zelfbegonnen hel
laat mij zingen
laat mij spreken
van een land hier ver vandaan
doe mij wat tranen van de hand
en kom vandaag nog aan
*iemand zin om te picknicken?*
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Dinsdag, juli 26, 2005 18:46 |
| jij rijmt als een glas water na veertien dagen woestijn... heerlijk Jef de archief-lezer toedeej |
|
| Will Hanssen: | Donderdag, januari 06, 2005 17:37 |
| Herkenbaar en mooi geschreven.... Picknikken bij maanlicht,,een kring kaarsen, een kop warme kruidenthee, wie neemt een gitaar mee, ook een tamboerijn is wel fijn en dan zingen in de maneschijn. Liefs, Will |
|
| bent: | Donderdag, januari 06, 2005 01:05 |
| Toch wel herkenbaar. Picknikken wordt pas eind mei denk ik... ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alter_Ego | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||