Mentor
Spreek in raadselen, vriend,
en verwar me.
Meer was altijd minder
weet je nog?
Woest en ondoordringbaar,
jouw gedachten.
Eentonige monologen,
om middernacht.
Een gaan en komen,
van melancholie.
Eenzaam en gelaten,
draaglijk de klap.
Leven is niet van deze tijd,
sterven des te meer.
Verpulver de bergen,
drijf ze in zee.
en verwar me.
Meer was altijd minder
weet je nog?
Woest en ondoordringbaar,
jouw gedachten.
Eentonige monologen,
om middernacht.
Een gaan en komen,
van melancholie.
Eenzaam en gelaten,
draaglijk de klap.
Leven is niet van deze tijd,
sterven des te meer.
Verpulver de bergen,
drijf ze in zee.
Reacties op dit gedicht
| Cynthie: | Maandag, januari 10, 2005 16:18 |
| Echt prachtig geschreven. Toch eventjes moeten nadenken wat hier eigenlijk gezegd wordt, daarom is het zo goed. Herkenbaar! much love, Cynthie |
|
| Iljovar: | Maandag, januari 10, 2005 13:17 |
| zo mooi is weinig geschreven. korte bewoording. Krachtig. Less is more. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Edith Meyers | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||