je lach nam mijn geschenken
ik zag je als
een koningin
op het voetstuk dat
mijn liefde bouwde
je lach nam
mijn geschenken aan
je lichaam liet mij
verder gaan dan ooit
je zwaaide en keek om
zag oude volgelingen
draaide toen een slag
bleef liever die je was
het kind in je
is terug gekropen
ze kreeg de kansen niet
in onze zon te leren lopen
wil melker
14/01/2005
Diane: | Vrijdag, januari 14, 2005 22:22 |
Prachtig gedicht, liefs Diane | |
Lia : | Vrijdag, januari 14, 2005 11:37 |
je weet hoe ik je dicht vond... knuffies,Lia | |
psych: | Vrijdag, januari 14, 2005 09:49 |
machtig weer,,,liefs,,,psych,,, | |
Fri..: | Vrijdag, januari 14, 2005 08:55 |
Weer een mooi gedicht wil, droevig aan het eind. maar zeer poëtisch Liefs,Frida |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: -Suus- | ||
Gepubliceerd op: 14 januari 2005 | ||
Thema's: |