Een Vlinder
op een steen neergestreken,
zit een vlinder met de vrolijke kleuren,
zo mooi en vrolijk ze uit ziet,
zo hard zit ze van binnen te treuren,
met haar vleugels pronkend,
"verwaand" denkt iemand als ze dat ziet,
verwaand? Nee, onzeker!
gesloopt van eenzaamheid en verdriet,
vang de vlinder en zet haar op,
laat haar eerst verdrogen,
Niemand zal er ooit achterkomen,
dat de vrolijkheid is gelogen...
Reacties op dit gedicht
| jij: | Donderdag, januari 20, 2005 19:35 |
| Echt super mooi!! KuSs |
|
| Will Hanssen: | Zondag, januari 16, 2005 13:14 |
| Prachtig verwoord!!!!! Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Amanda Christina | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||