Geluidloze tranen
Geluidloze tranen stromen over mijn wangen
In een kooi van hoop zitten wij gevangen
Want daar ligt hij, ver in het hospitaal
Onder beademing, in coma, toestand fataal
Een gevoel van misselijkheid komt bij me op
Terwijl ik mijn verdriet negeer en wegstop
Opgesloten in de kooi van onzekerheid
Terwijl hij daar ligt, in coma, en lijdt
Alles wazig en vreemd, handen trillen
Kon men dit soort pijn maar stillen
Mijn wereld is zwart, getard door verdriet
Hopelijk blijf je hier en verlaat je ons niet
Ik ben net van steen, weet niet wat ik voel
Het is een omsluitend, beangstigend gevoel
Klaarwakker, slapeloos, een kot in de nacht
Zo bang, zo bevreesd
Dat jij nooit meer op ons wacht
* Mijn bompa ligt sinds gisterennacht in het ziekenhuis. Zijn toestand was deze nacht zeer kritiek, ik was super ongerust. Sinds deze ochtend is zijn toestand stabiel, maar hij kan elk moment terug hervallen. Ik heb een heel raar gevoel , ik ben heel erg bang, en ik heb me nog nooit zo gevoeld. Ik zie precies geen toekomst voor mij. Ik heb echt verdriet.. En ik ben doodsbang. Hopelijk komt het goed. Ik blijf hopen, want dat is het enige lichtpuntje dat ik nu heb..
[x]