Nachtwacht
Als de huizen sluimeren, de ogen geloken
onder scheve wenkbrauwen, tot blokken bijeen
gedreven door gladde wegen en suizende banen,
legt het lage licht van lantaarns zich neer
in de hoekige kamers, waar onder dons en laken
mensen tot murmelende schimmen vervagen,
op zoek naar verhalen om de nacht door te komen,
de rivier naar morgen over te steken, om zo
mogelijk te ontwaken met een gelukkig einde.
onder scheve wenkbrauwen, tot blokken bijeen
gedreven door gladde wegen en suizende banen,
legt het lage licht van lantaarns zich neer
in de hoekige kamers, waar onder dons en laken
mensen tot murmelende schimmen vervagen,
op zoek naar verhalen om de nacht door te komen,
de rivier naar morgen over te steken, om zo
mogelijk te ontwaken met een gelukkig einde.
Reacties op dit gedicht
| sergev2005: | Zondag, januari 30, 2005 19:42 |
| Zo'n gedicht mag je iedere dag op de site zetten! Zeer knap met een warme ziel die dwaalt tussen de mooie woorden van de vooral tweede strofe. Serge |
|
| sergev2005: | Zondag, januari 30, 2005 19:42 |
| Hans Kilian: | Zondag, januari 16, 2005 16:40 |
| Dit gedicht verscheen oorspronkelijk in "Verzamelde Gedichten" (bloemlezing, uitgave Culturele Centrale Boontje, Sint-Niklaas 2002). | |
| hiljaa: | Zondag, januari 16, 2005 15:20 |
| mooie verwoording! ontwaak maar met een goed einde |
|
| Raira: | Zondag, januari 16, 2005 15:09 |
| heel mooi Hans.. Mooie beeldende woorden op de toekomst gericht.. liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Kilian | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||