Met de vlinders..
Een voor een
Verlieten ze de plek
Nog een enkel woord
Ten einde van het gesprek
De laatste punt getypt
Een laatste blik op het scherm
In mijn hoofd de ijle lucht
Verdrijft de vlinderzwerm
Gevlogen met hun vleugels
Droegen zij de warmte mee
En ook de interesse richting
Een vaag antwoord is al oke
Was ik maar mee gevlogen
Kon ik maar naar de vlinders heen
Dan was ik vrij om te vliegen
Was ik niet meer zo alleen..
Reacties op dit gedicht
| Sunflower Ria: | Zondag, januari 16, 2005 18:58 |
| Kom krijg je een warme arm van mij om je heen en een knuffel kus op je wang dan voel je je niet zo meer alleen liefs Sunflower Ria |
|
| LizDichter: | Zondag, januari 16, 2005 16:42 |
| Wie zegt dat vlinders zich niet eenzaam voelen? Liefs, Tamara |
|
| Butterfly: | Zondag, januari 16, 2005 16:25 |
| :) Erg mooi, en alleen ben je niet :) Nooit niet, ook al denk je alleen te zijn Liefs |
|
| psych: | Zondag, januari 16, 2005 15:56 |
| ja,een vragend schrijven,,,,een pracht gedicht,,,liefs,,,psych,,, | |
| druppeltje: | Zondag, januari 16, 2005 15:29 |
| verlangen maar toch denk ik dat je niet helemaal alleen bent hoor, kijk hier maar eens rond liefs drup |
|
| Raira: | Zondag, januari 16, 2005 15:07 |
| een verlangend gedicht naar geborgenheid.... heel mooi verwoord weer liefs en knuffel Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fortune | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2005 | ||
| Thema's: | ||